Άλλη μια βροχερή μέρα… εχτές είδαμε ταινία σήμερα? Επειδή δεν ψηνόμουνα και πολύ να βγω έξω στον κατακλυσμό αποφάσισα να σκανάρω τη βιβλιοθήκη μου για κανένα ξεχασμένο μη διαβασμένο βιβλίο. Δυστυχώς τα έχω διαβάσει όλα οπότε δεν στάθηκα τυχερή. Στα χέρια μου όμως βρέθηκαν δυο από τα βιβλία που διάβασα το καλοκαίρι και θυμήθηκα πως είναι η αίσθηση του να διαβάζεις ένα πραγματικά εξαιρετικό βιβλίο. Η διαφορά αυτών των βιβλίων για εμένα είναι το ότι δεν ήταν τα απλά χαλαρά και ανούσια βιβλία που διαβάζουμε στην παραλία για να μας αποσπάσουν την προσοχή από το γεγονός ότι καιγόμαστε (για να αποκτήσουμε το επιθυμητό μαύρισμα)! Ήταν βιβλία που απλά δεν ήθελα να σταματήσω να διαβάζω και κατέληξα να αράζω στην ταράτσα μου στο νησί, με θέα το απίστευτα φωτισμένο κάστρο μας και ένα μικρό φωτάκι μέχρι το πρωί (με την δικαιολογία στους φίλους ότι νυστάζω ή βαριέμαι να βγω).
Το είδος που διαβάζω τελευταία είναι τα αστυνομικά μυθιστορήματα. Είναι ένα ξεχωριστό είδος που είτε θα σου αρέσει είτε όχι. Η κολλητή μου, που γενικά και αυτή διαβάζει αρκετά ούτε που θέλει να ακούει γι’ αυτά και απορεί πως τα διαβάζω. Λόγω επαγγέλματος και ενδιαφέροντος στην εγκληματική φύση του ανθρώπου αυτός είναι ο τύπος του βιβλίου που έχω καταλήξει ότι με τραβάει…
Ίσως δεν είναι σωστό να το λέω αλλά οι έλληνες σύγχρονοι μυθιστοριογράφοι δεν μου κάνουν κάποια αίσθηση και γι’ αυτό και καταφεύγω πάντα στα βιβλιοπωλεία στους ξένους! Ο «Σκοτεινός Τόπος» και τα «Αιχμηρά Αντικείμενα» ανήκουν στην εξαιρετική συγγραφέα Gillian Flynn και κρατούν το ενδιαφέρον και την ανάσα του αναγνώστη μέχρι το τέλος! Καθώς τα διάβαζα, θαύμαζα την συγγραφέα για τον τρόπο γραφής της και τον ιδιαίτερα σκοτεινό τρόπο σκέψης της, είναι πραγματικά μοναδικός.
Τα δύο βιβλία ειλικρινά αριστουργήματα για εμένα, εξάλλου το έχει παραδεχτεί και ο βασιλιάς του είδους Stephen King που δηλώνει:
“Gillian Flynn is the real deal, a sharp, acerbic, and compelling storyteller with a knack for the macabre.” — Stephen King
"To say this is a terrific debut novel is really too mild. I haven’t read such a relentlessly creepy family saga since John Farris’s All Heads Turn as the Hunt Goes By, and that was thirty years ago, give or take. Sharp Objects isn’t one of those scare-and-retreat books; its effect is cumulative. I found myself dreading the last thirty pages or so but was helpless to stop turning them. Then, after the lights were out, the story just stayed there in my head, coiled and hissing, like a snake in a cave. An admirably nasty piece of work, elevated by sharp writing and sharper insights."
— Stephen King
Σας δίνω επίσης τις περιλήψεις των βιβλίων! Συγνώμη που δεν θα κάνω τη μετάφραση απλά πιστεύω πως πάντα στις μεταφράσεις εξαφανίζετε η ουσία των λέξεων κατά κάποιο τρόπο.
Για τα «Αιχμηρά Αντικείμενα» (Sharp Objects)
“When two girls, aged nine and ten are abducted and killed in Wind Gap, Missouri, Camille Preaker is sent back to her home town to report on the crimes for her third-rate newspaper. Camille, self-described “white trash from old money”, is the daughter of one of the richest families in town. Long-haunted by a childhood tragedy and estranged from her mother for years, Camille suddenly finds herself installed once again in her family's Victorian mansion. There, she must reacquaint herself with her distant mother and the half-sister she barely knows, a precocious 13-year-old who holds a disquieting grip on the town and surrounds herself with a group of vampish teenage girls. As Camille struggles to remain detached from the evidence, her relationship with her neurotic, hypochondriac mother threatens to topple her hard-won mental stability. Working alongside the police chief and a special agent from out of town, Camille tries to uncover the mystery of who killed these little girls and why. But there are deeper psychological puzzles: Why does Camille identify so strongly with the dead girls? And how is this connected to the death of another sister years earlier?”
Και για τον «Σκοτεινό Τόπο» (Dark Places)
“Libby Day was seven years old when her mother and two sisters were massacred in a blood-soaked home invasion dubbed by the press as "The Satan Sacrifice of Kinnakee, Kansas." It was Libby's testimony which put her then-fifteen-year old brother, Ben, into prison for the rest of his life for the heinous murders. Now, it is almost twenty-five years later, and Libby, depressed, angry and broke has agreed to attend a meeting of the Kill Club, a strange conglomerate of people obsessed with famous murders. Some of the Kill Club members have become interested in the murders of Libby's family because they are convinced that Ben has been wrongly convicted. After meeting with the Kill Club, Libby, although still sure that Ben is the murderer, decides to try to make some cash from her family's grisly history by charging the Kill Club members to interview people who might have further information about the murders.”
Δεν θα μαρτυρήσω την πλοκή των βιβλίων σε καμία περίπτωση. Εγώ πάντα όταν διαβάζω αυτά τα βιβλία ψάχνω τον δολοφόνο από την αρχή. Εξάλλου αυτός είναι και ο σκοπός αυτών των βιβλίων, να σε ιντριγκάρουν… Αν και βρήκα από την αρχή προς μέση του βιβλίου «Αιχμηρά Αντικείμενα» τον ένοχο αυτό που συμβαίνει στον «Σκοτεινό Τόπο» είναι υπεράνω υποψίας!!!!!! Πραγματικά σε όσους αρέσει αυτό το είδος συνιστώ ανεπιφύλακτα να τα αγοράσουν και να τα «ξεκοκαλίσουν» κυριολεκτικά και μεταφορικά!
Καλή ανάγνωση λοιπόν!
Υ.Γ.1: Το site της Flynn είναι αυτό για όσους ενδιαφέρονται:
Υ.Γ.2: Στα παρακάτω video η συγγραφέας μιλάει για τα δύο της βιβλία!!!
http://www.youtube.com/watch?v=JdEPgmwMnwQ
http://www.youtube.com/watch?v=SHuEV7QGxgE
.
