Welcome to my Blog!

Welcome to my Blog!

Scrat (Ice Age)

Αν και είμαι μεγάλη φαν της Disney, της παλιάς γενιάς βέβαια έχω απλά ξετρελαθεί με το Ice Age!!! Από τότε που η Disney άρχισε να βγάζει τα animation δεν ενθουσιάστηκα και ιδιαίτερα… το Ice Age δεν είναι βέβαια της Disney αλλά είναι μια από τις λίγες ταινίες τέτοιου τύπου που μπορώ να χαλαρώσω, να γελάσω και να απολαύσω άπειρες φορές!!! Αγαπημένος χαρακτήρας από το Ice Age? Ε , ποιος άλλος ο Scrat με αυτή τη μοναδική σχέση που έχει με το βελανίδι του!!! Είναι απλά φανταστικός, δεν χορταίνω να τον βλέπω να περνάει τα πάνδεινα για να καταφέρει επιτέλους να κρατήσει για λίγα λεπτά αυτό το βελανίδι! Και είναι μια «σχέση»  απολύτως συμβολική αν το σκεφτούμε καλά! Μπορώ να χαζεύω άπειρες photo στο internet του Scrat… να μερικές… είναι απλά φανταστικός!!!













Βασική Ψυχολογία

Ok και επειδή εδώ στο master την έχουν δει πολύ κάπως οι καθηγητές και ξεχνούν κάποια βασικά, ας θυμηθούμε λίγο τα 3 κατά την άποψή μου πιο ενδιαφέροντα πειράματα ψυχολογίας ever. Θα ποστάρω τα video αντί να φλυαρώ για το τι δείχνει το καθένα μιας και νομίζω ότι τα video τα λένε όλα!!! Ας αρχίσουμε με το αγαπημένο μου!!! Τhe Stanford Prison Experiment από τον Philip Zimbardo το 1971 που μας δείχνει τη δύναμη της κατάστασης στην οποία βρισκόμαστε την εκάστοτε στιγμή και τη δύναμη του « ρόλου»  που ίσως ανατεθεί στον καθένα μας. Ένα πείραμα που ειλικρινά αν διαβάσετε κάτι παραπάνω θα σας συγκλονίσει (Για όσους από εσάς έχουν δει την ταινία Das Experiment είναι βασισμένη σε αυτό το πείραμα). Συνεχίζω, με το πείραμα που δείχνει τη δύναμη της υπακοής και τη δύναμη της εξουσίας (και ευθυνοφοβίας κατά τη γνώμη μου) από τον Stanley Milgram 1962. Τα αποτελέσματα είναι πραγματικά απίστευτα και τα videos είναι τα original!!! Τέλος, Solomon Asch, 1950 με ένα πείραμα που δείχνει την δύναμη της επιρροής, ένα πείραμα που αρκετοί προπτυχιακοί φοιτητές ψυχολογίας όπως ήμουν και εγώ, έχουν επαληθέψει! Συγνώμη για τα Ελληνικά μου, αλλά όλους τους όρους και τις έρευνες τις έχω διαβάσει στα αγγλικά και μου είναι δύσκολο να κάνω τη σωστή μετάφραση. Όπως και να έχει ελπίζω να σας αρέσουν και να σας διδάξουν κάποια πραματάκια για την ανθρώπινη φύση. 
Τhe Stanford Prison Experiment

 

Stanley Milgram Obedience Experiment

 

.

Solomon Asch Conformity Experiment






Μουσική VS Άποψη


Λοιπόν, η μουσική όπως και η ομορφιά είναι κάτι το υποκειμενικό. Ό,τι αρέσει σε εμένα μπορεί να μην αρέσει σε εσένα και αυτό είναι απόλυτα σεβαστό! Δεν καταλαβαίνω γιατί το ψάχνουμε όλοι τόσο πολύ, τι είναι rock τι είναι έντεχνο τι είναι ραπ. Η μουσική είναι μια εντελώς προσωπική εμπειρία. Για παράδειγμα εγώ  ξεκίνησα να ακούω mainstream μουσική. Στη συνέχεια το έριξα στα ελληνικά, μετά στα ξένα, μετά στα ξένα ροκ. 

Δεν ξέρω γιατί αλλά τώρα τελευταία έχω αρχίσει να ακούω ένα διαφορετικό είδος μουσικής… δεν θέλω να το βάλω σε κάποια κατηγορία, να του βάλω κάποια ετικέτα, φοβάμαι μην το αδικήσω.. Το θέμα είναι ότι από όλα τα είδη μουσικής που έχω ακούσει αυτό είναι το μόνο που μιλά στην καρδιά μου! Τα λόγια, είναι στίχοι που τους έχει βιώσει ο καθένας μας και σου δημιουργούν τόσο έντονες εικόνες! 

Για παράδειγμα αυτό το τραγουδάκι το ξετρύπωσα πριν δυο-τρεις μέρες και το ακούω τουλάχιστον 3-4 φορές την ημέρα! Μιλά για τους 10 κανόνες τις ζωής! Θα συμφωνήσω απόλυτα με όλους, πιο πολύ με τον 6 κ τον 10!!!!!! Και επίσης θα επισημάνω ότι το παιδί αυτό γράφει φανταστικούς στίχους!

Απλά άλλη μια φορά να τονίσω ότι ο καθένας έχει δικαίωμα να ακούει ότι μουσική του αρέσει χωρίς να είναι υποχρεωμένος να ακούει πικρόχολα σχόλια για τις επιλογές του. Όπως όλοι μας είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι με διαφορετικούς χαρακτήρες, έτσι και η μουσική που ακούμε είναι διαφορετική! Σας αφήνω με το τραγούδι… Kαληνύχτα...


Κυριακη... Ι like!

Οπου και να ειμαι, οταν ερχεται κυριακη, θελω να κανω τα δικα μου, να χουχουλιασω με τις ωρες, να φαω οτι βρω στο ψυγειο ( καλα οχι ετσι)  και γενικοτερα να γουρουνιασω χωρις τυψεις!
 εν μεσω βεβαια διαβασματων δεν εχω και τοση πολυτελεια να το κανω αυτο, αλλααα! κανεις δεν θα μου παρει το δικαιωμα να διαβασω το cosmo μου ( ναι κυριος διαβαζω cosmo παιζει θεμα;)  ναι γιατι καταβαθος ειμαι και εγω μια κοπελια η οποια θελει να μεινει με τι ρομπα το βαμμενο νυχι και τα μπικουτι στο κρεβατι και να ενημερωνομαι ως το "πως θα τον κανω δικο μου με 2 λεξεις "  . αυτα καθε κυριακη, γιατι απο δευτερα, σοβαρο υφακι και βουρ στη βιβλιοθηκη για γκρουπ meeting!  welcome to the real world....




Λιχουδιές Part 2 Donuts!!!!

Η μέρα σήμερα είναι απίστευτη! Απλά, πήρα ένα καφεδάκι κ 2 DONUTS ένα φράουλα κ ένα σοκολάτα και έκανα βόλτα στο πανεπιστήμιο. Είχαμε και εμείς στην Ελλάδα Dunkin Donuts, θυμάμαι αυτό του Πειραιά και αυτό της Γλυφάδας. Απίστευτες κρεπάλες εκεί μέσα! Δεν ξέρω για ποιο λόγο έκλεισαν και επίσης δεν ξέρω που θα βρω άλλο μαγαζί με τόσο νόστιμα donuts! Εντάξει, θα προσπαθήσω να μην κάνω άλλο ανούσιο post σαν τα δυο τελευταία αλλά είναι χάρμα οφθαλμών αυτές οι λιχουδιές! Enjoy one more time...

Λατρεμένα Dunkin!



Cupcake Mania!!!

Ένα post χωρίς ιδιαίτερο λόγο… Απλός επειδή βαριέμαι αφόρητα να διαβάσω και με έχει πιάσει μια λιγούρα σας παρουσιάζω μια από τις πρόσφατες μεγάλες μου αγάπες τα CUPCAKES!!! Ακούγετε χαζό, όμως η διακόσμηση ενός cupcake μπορεί να εξελιχτεί σε πραγματική τέχνη και οι πρωτότυπες ιδέες είναι ατελείωτες! Φυσικά δεν θα μπω καν στον κόπο να μιλήσω για τη ΓΕΥΣΗ! Enjoy….




Αντί για κανονική ανθοδέσμη….
Για τους φαντάρους!

Για καλή τύχη ή για την ομάδα!







Σκέψεις Μιας Φοιτήτριας στην Αγγλία

Κανονικά με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μου αυτό τον καιρό θα έπρεπε να είχα φρικάρει… Πριν μερικούς μήνες αποφάσισα να έρθω στην Αγγλία για σπουδές. Στην αρχή το είχα δει σαν παιχνιδάκι. Τύπου, για να δούμε θα με πάρει το καλύτερο πανεπιστήμιο για αυτό που σπουδάζω? Ήταν ένα προσωπικό μου στοίχημα. Όταν δε με πήρε, ήμουν τόσο χαρούμενη και τόσο περήφανη για τον εαυτό μου! Είχα παλέψει πολύ στη σχολή χρόνια για να βγάλω έναν πολύ καλό βαθμό και να μπορέσω να μπω εκεί που θέλω. Δέχτηκα με χαρά και ενθουσιασμό τη θέση και όλα μέλι γάλα μέχρι το τέλος Σεπτέμβρη. 

Σιγά, σιγά καθώς πλησίαζε ο Οκτώβριος και έπρεπε να φύγω συνειδητοποιούσα τι ακριβώς πήγαινα να κάνω. Αρχικά άφηνα πίσω τους γονείς μου! Μπαμποθρεφτο? Μαμόθρεφτο? Πείτε το όπως θέλετε, τους γονείς μου τους υπέρ-αγαπώ και δεν είχα περάσει ποτέ μακριά τους πάνω από ένα μήνα. Μετά ήταν οι φίλοι. Ok, προφανώς οι φίλοι μας είναι ότι πιο σημαντικό έχουμε σε αυτή τη φάση τη ζωής μας. Πέρασα υπέροχες στιγμές με τους δικούς μου ανθρώπους τον περασμένο χειμώνα που όσο σκέφτομαι ότι τώρα πια θα τις περνάνε χωρίς εμένα απελπίζομαι. Τέλος, είναι ο δικός σου άνθρωπος. Ο άνθρωπος που έχεις συνηθίσει να ξυπνάς μαζί το πρωί και να σου λέει καλημέρα. Πως θα περάσεις τώρα τόσους μήνες μακριά του? Η ζήλια? Η απόσταση? Θα κρατήσει? Με όλες αυτές τις σκέψεις έφυγα από την Ελλάδα με μια καθόλου ευχάριστη διάθεση για τη νέα μου αρχή. Δυστυχώς τα πράγματα δεν έγιναν καλύτερα αφού μου πήρε σχεδόν δύο μήνες να βρω κάποιον Έλληνα να κάνω παρέα!  Εδώ δεν είναι Λονδίνο και ως γνωστόν οι κολλημένοι Έλληνες διαλέγουν μόνο πανεπιστήμια στο Λονδίνο η γύρω από αυτό και σπάνια στην επαρχία. Θα μου πείτε, «Μα καλά ήταν ανάγκη να βρεις Έλληνες»? Για εμένα ναι, ήταν! Έχω γίνει φίλη με τις κοπέλες από την εστία μου που είναι όλες από διαφορετικά μέρη του κόσμου και βγαίνουμε που και που αλλά όπως και να το κάνεις είναι οι κουλτούρες διαφορετικές! Δεν έχουν τι δικιά μας τρέλα! Το δικό μας χιούμορ! Έχουν και αυτοί τα θετικά τους φυσικά αλλά όταν είσαι σε μια ξένη χώρα που από το πρωί μέχρι το βράδυ ακούς αγγλικά έχεις ανάγκη να μιλήσεις τη γλώσσα σου. Τυχερή ήμουν που βρήκα  τελικά κάποιους Έλληνες να κάνω παρέα. Η βλακεία με αυτό όμως είναι ότι μπορεί να θεωρηθούν ως «φίλοι ανάγκης» . Αυτός ο όρος μπορεί κάποιους να τους πειράξει, να το παίξουν ιστορία ότι αυτοί ποτέ δεν θα το έκαναν αυτό παρ’ όλα αυτά αν δεν ζήσεις αυτό που περνάω εγώ τώρα δεν μπορείς να συγκρίνεις.  αλλά κατά βάθος υπάρχει. Είμαι εδώ πάνω μόνη μου, βρήκα έναν άνθρωπο να κάνω παρέα… μπορεί να μην ταιριάζουμε σε τίποτα όμως αυτή τη στιγμή τον χρειάζομαι και με χρειάζεται για να περάσει όσο πιο καλά γίνετε αυτό το βάσανο. Πίσω στο σπίτι δεν είναι η επιλογή μου και δεν είμαι η επιλογή του για παρέα. Αυτή λοιπόν είναι μια «φιλία ανάγκης». Επίσης, εδώ πάνω κανείς δεν σου χαϊδέψει τα αυτάκια. Κανένας καθηγητής δεν σου πει κάτι θετικό έτσι ώστε να σε κάνει να νιώσεις χρήσιμος. Δεν είναι η κουλτούρα τους τέτοια. Γενικά, θεωρούν πολλά πράγματα αυτονόητα, που εμείς δεν τα θεωρούμε και εκεί υπάρχει ένα προβληματάκι. Οι μέρες μου είναι βαρετές, σχεδόν αφόρητες μιας και ακολουθώ την ίδια ρουτίνα, σχολή, σπίτι, σχολή-σπίτι, άντε να κατέβω στη πόλη μια-δύο φορές τον μηνά. Δεν είμαι η φοιτήτρια party animal. Αυτά τα έκανα στο πρώτο έτος. Δεν είμαι εδώ για να παρτάρω, είμαι εδώ για να σπουδάσω κάτι πολύ δύσκολο. Νιώθω ότι η ζωή πίσω στην πατρίδα συνεχίζετε χωρίς εμένα. Οι άνθρωποι μου ζουν σημαντικές στιγμές και εγώ δεν είμαι εκεί γι’ αυτούς. Η αδελφή της κολλητής μου γέννησε, η κολλητή μου παίρνει πτυχίο, το αγόρι μου και ο ξάδελφος μου που είμαστε σαν αδέλφια  πάνε φαντάροι και εγώ είμαι μακριά. Το ξέρω το έχω πάρει πολύ στραβά! Δεν έχω ακούσει ποτέ κάποιον άλλο Έλληνα φοιτητή να παίρνει τόσο χάλια στην Αγγλία αρά πρέπει να είναι η εξαίρεση στον κανόνα! Προφανώς και δεν είναι έτσι για όλους τους άλλους και γενικά είμαι αρνητικός άνθρωπος όποτε όποιος σκεφτεί να κάνει κάτι ένα τέτοιο βήμα ας μην αποθαρρυνθεί από όλο αυτό. 

Ίσως ήταν πολύ κακό το timing εκεί έχω καταλήξει, σημασία έχει όμως ότι από όλο αυτό που ζω βγαίνουν πολλά θετικά και σε αυτά ίσως πρέπει να σταθώ. Αρχικά έμαθα να ζω μόνη μου. Είμαι τόσο μακριά από το σπίτι μου που η μητέρα μου δεν μου κάνει πια τις δουλείες. Πρέπει να πλύνω, να σιδερώσω, να καθαρίσω και πάνω από όλα να μαγειρέψω. ΤΙΠΟΤΑ από αυτά δεν έκανα ενώ ήμουν σπίτι μου. Αρρώστησα πολύ άσχημα και δεν είχα κανέναν να με φροντίσει. Έπρεπε να φροντίσω τον εαυτό μου μόνη μου και τα κατάφερα! Τώρα που έχω τα «δικά μου» λεφτά μπορώ να καταλάβω την πραγματική αξία των χρημάτων. Η ζωή είναι πολύ ακριβή και δεν ξοδεύω τα λεφτά μου σε πράγματα που δεν μου είναι απολύτως απαραίτητα! Δεν θέλω να επιβαρύνω παραπάνω την οικογένεια μου  μιας και ήδη δίνει πολλά για το πανεπιστήμιο και την εστία. Έπειτα από αυτή τη δοκιμασία καταλαβαίνεις ποιοι είναι πραγματικά οι δικοί σου άνθρωποι και ποιοι όχι. Άνθρωποι που περίμενα δεν μου έχουν σταθεί και άνθρωποι που δεν περίμενα είναι δίπλα μου! Οι κολλητοί μου πλέον τα Χριστούγεννα που γύρισα ήθελαν να είναι συνέχεια μαζί μου και ένιωθα τόσο πιο πολύ κοντά τους μετά από όλο αυτό! Όσο για τη σχέση, σίγουρα η απόσταση τη δοκιμάζει αλλά αν ξέρεις τον άνθρωπο που έχεις διαλέξει να είναι στο πλάι σου τότε δεν χρειάζεται να ανησυχείς! Η σχέση κατά κάποιο τρόπο δυναμώνει, ζεις το κάθε λεπτό διαφορετικά. Τέλος, επειδή περνάς αρκετό καιρό μόνος σου, έχεις χρόνο να τα πεις και να τα βρεις με τον εαυτό σου. Κάποιοι από εμάς το αποφεύγαμε αλλά όμως έρχεται πάντα η στιγμή που πρέπει να κάνουμε τον απολογισμό των πράξεων μας. Για εμένα ήρθε αυτή η στιγμή τώρα. Έχω αναθεωρήσει πολλά και ο τρόπος σκέψης μου πάνω σε κάποια θέματα έχει αλλάξει ριζικά. Δεν ξέρω αν είμαι πια καλύτερος άνθρωπος πάντως είμαι σίγουρα διαφορετικός άνθρωπος. Ήρθα εδώ πάνω για ένα σκοπό, να πάρω το μεταπτυχιακό μου. Κανείς δεν είπε ότι θα είναι εύκολο και στην πραγματικότητα είναι 100 φορές πιο δύσκολο από ότι το φανταζόμουν παρ’ όλα αυτά δεν θα τα παρατήσω!!! Θα μείνω εδώ και θα το παλέψω όσο περνά από τις δυνάμεις μου και ξέρω ότι σε αυτόν τον αγώνα πιο πολύ από ποτέ θα έχω δίπλα μου τους ανθρώπους που με αγαπούν και σε αυτούς οφείλω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ! 


Όσοι με ξέρουν καλά ξέρουν και το αντίστοιχο μότο που χρησιμοποιώ συχνά και αυτό είναι ότι η «Υπομονή Είναι η Μεγαλύτερη Αρετή» και το ακολουθώ πιστά για να τα καταφέρνω σε κάθε δυσκολία! 


Poker Night Tonight

Με το Poker μπορώ να πω ότι πριν από ένα χρόνο ακριβώς δεν είχα καμία απολύτως σχέση. Όπως η σχέση μου με τα μαθηματικά που περιέγραψα στο προηγούμενο blog μου ένα πράμα! Έβλεπα και εγώ από μικρή τους μεγάλους να παίζουν χαρτιά  και τους θεωρούσα τόσο  έξυπνους!!! 




Η Poker μανία με έπιασε και εμένα όταν έγινε ο γνωστός πανικός στο facebook πριν από ενάμισι χρόνο.  Ντρέπομαι που το λέω αλλά είναι η αλήθεια! Συνήθως μου τι δίνει να κάνω ότι κάνουν οι άλλοι αλλά αυτή τη φορά και εγώ δεν μπόρεσα να αντισταθώ. 




Θυμάμαι άρχισα να βλέπω Poker στην τηλεόραση αλλά μου φαινόταν τόσο δύσκολο που δεν περίμενα ποτέ ότι θα κατάφερνα να παίξω και εγώ. Όλο μου εξηγούσαν και μου ξανά-εξηγούσαν  τους κανόνες αλλά λόγω του γνωστού κολλήματος με τους αριθμούς δεν μπορούσα να το καταλάβω. Και άμα έχω άρνηση για κάτι γίνομαι τόσο εκνευριστική!





 Μια μέρα που όλοι είχαν αφηνιάσει να παίζουν και με είχαν στην απ’ έξω λέω «Δεν είναι πια και πυρηνική επιστήμη, θα δοκιμάσω να παίξω και εγώ»! Από εκείνη τη μέρα και μετά το Poker στο facebook το έχω λιώσει!!! Δεν είχα δοκιμάσει ποτέ να παίξω σε κανονικό τραπέζι. Το προτέρημα του να παίζεις στο facebook είναι ότι σου δίνει τον συνδυασμό που έχεις οπότε αν έχεις χαρτιά που μπορούν να σε κάνουν να νικήσεις στο δείχνει αυτόματα. Στο κανονικό τραπέζι κανείς δεν σου δείχνει τίποτα και πρέπει να έχεις απόλυτη αυτοσυγκέντρωση για να σκεφτείς τους συνδυασμούς μπορείς να κάνεις με τα χαρτιά που κρατάς! 



Την πρωτοχρονιά νίκησα!!!! Δεν παίζω επιθετικά, ούτε μπλοφάρω! Δυστυχώς δεν είμαι καλή σε αυτό! Όταν έχω καλό χαρτί το καταλαβαίνουν αυτοί που ξέρουν τον  τρόπο που παίζω. Γιατί τα λέω όλα αυτά? Την Κυριακή φεύγω για Αγγλία και σήμερα κανόνισα βραδιά Poker με κολλητούς φίλους για να χαλαρώσουμε και να τους χαιρετήσω όλους μαζί! Μιας και ξέρουν ότι δεν ρισκάρω στα χαρτιά μου σήμερα θα τους κάνω ένα κόλπο…. Κάποιος θα χάσει πολλές μάρκες!!! Χαχαχα για να δούμε, τους περιμένω από λεπτό σε λεπτό! 


Λέτε να πάρω και εγώ ποτέ τόσα? (Just kidding) :P Cheers!

Best Crime Novels

Άλλη μια βροχερή μέρα… εχτές είδαμε ταινία σήμερα? Επειδή δεν ψηνόμουνα και πολύ να βγω έξω στον κατακλυσμό αποφάσισα να σκανάρω τη βιβλιοθήκη μου για κανένα ξεχασμένο μη διαβασμένο βιβλίο. Δυστυχώς τα έχω διαβάσει όλα οπότε δεν στάθηκα τυχερή. Στα χέρια μου όμως βρέθηκαν  δυο από τα βιβλία που διάβασα το καλοκαίρι και θυμήθηκα πως είναι η αίσθηση του να διαβάζεις ένα πραγματικά εξαιρετικό βιβλίο. Η διαφορά αυτών των βιβλίων για εμένα είναι το ότι δεν ήταν τα απλά χαλαρά και ανούσια βιβλία που διαβάζουμε στην παραλία για να μας αποσπάσουν την προσοχή από το γεγονός ότι καιγόμαστε (για να αποκτήσουμε το επιθυμητό μαύρισμα)! Ήταν βιβλία που απλά δεν ήθελα να σταματήσω να διαβάζω και κατέληξα να αράζω στην ταράτσα μου στο νησί, με θέα το απίστευτα φωτισμένο κάστρο μας και ένα μικρό φωτάκι μέχρι το πρωί (με την δικαιολογία στους φίλους ότι νυστάζω ή βαριέμαι να βγω).

Το είδος που διαβάζω τελευταία είναι τα αστυνομικά μυθιστορήματα. Είναι ένα ξεχωριστό είδος που είτε θα σου αρέσει είτε όχι. Η κολλητή μου, που γενικά και αυτή διαβάζει αρκετά ούτε που θέλει να ακούει γι’ αυτά και απορεί πως τα διαβάζω. Λόγω επαγγέλματος και ενδιαφέροντος στην εγκληματική φύση του ανθρώπου αυτός είναι ο τύπος του βιβλίου που έχω καταλήξει ότι με τραβάει… 


Ίσως δεν είναι σωστό να το λέω αλλά οι έλληνες σύγχρονοι μυθιστοριογράφοι δεν μου κάνουν κάποια αίσθηση και γι’ αυτό και καταφεύγω πάντα στα βιβλιοπωλεία στους ξένους! Ο «Σκοτεινός Τόπος» και τα «Αιχμηρά Αντικείμενα» ανήκουν στην εξαιρετική συγγραφέα Gillian Flynn και κρατούν το ενδιαφέρον και την ανάσα του αναγνώστη μέχρι το τέλος! Καθώς τα διάβαζα, θαύμαζα την συγγραφέα για τον τρόπο γραφής της και τον ιδιαίτερα σκοτεινό τρόπο σκέψης της, είναι πραγματικά μοναδικός.

 Τα δύο βιβλία ειλικρινά αριστουργήματα για εμένα, εξάλλου το έχει παραδεχτεί και ο βασιλιάς του είδους Stephen King  που δηλώνει: 


“Gillian Flynn is the real deal, a sharp, acerbic, and compelling storyteller with a knack for the macabre.” — Stephen King

"To say this is a terrific debut novel is really too mild. I haven’t read such a relentlessly creepy family saga since John Farris’s All Heads Turn as the Hunt Goes By, and that was thirty years ago, give or take. Sharp Objects isn’t one of those scare-and-retreat books; its effect is cumulative. I found myself dreading the last thirty pages or so but was helpless to stop turning them. Then, after the lights were out, the story just stayed there in my head, coiled and hissing, like a snake in a cave. An admirably nasty piece of work, elevated by sharp writing and sharper insights."
— Stephen King 


Σας δίνω επίσης τις περιλήψεις των βιβλίων! Συγνώμη που δεν θα κάνω τη μετάφραση απλά πιστεύω πως πάντα στις μεταφράσεις εξαφανίζετε η ουσία των λέξεων κατά κάποιο τρόπο.  

Για τα «Αιχμηρά Αντικείμενα»  (Sharp Objects)



“When two girls, aged nine and ten are abducted and killed in Wind Gap, Missouri, Camille Preaker is sent back to her home town to report on the crimes for her third-rate newspaper. Camille, self-described “white trash from old money”, is the daughter of one of the richest families in town. Long-haunted by a childhood tragedy and estranged from her mother for years, Camille suddenly finds herself installed once again in her family's Victorian mansion. There, she must reacquaint herself with her distant mother and the half-sister she barely knows, a precocious 13-year-old who holds a disquieting grip on the town and surrounds herself with a group of vampish teenage girls. As Camille struggles to remain detached from the evidence, her relationship with her neurotic, hypochondriac mother threatens to topple her hard-won mental stability. Working alongside the police chief and a special agent from out of town, Camille tries to uncover the mystery of who killed these little girls and why. But there are deeper psychological puzzles: Why does Camille identify so strongly with the dead girls? And how is this connected to the death of another sister years earlier?”

Και για τον «Σκοτεινό Τόπο» (Dark Places)



“Libby Day was seven years old when her mother and two sisters were massacred in a blood-soaked home invasion dubbed by the press as "The Satan Sacrifice of Kinnakee, Kansas." It was Libby's testimony which put her then-fifteen-year old brother, Ben, into prison for the rest of his life for the heinous murders.  Now, it is almost twenty-five years later, and Libby, depressed, angry and broke has agreed to attend a meeting of the Kill Club, a strange conglomerate of people obsessed with famous murders. Some of the Kill Club members have become interested in the murders of Libby's family because they are convinced that Ben has been wrongly convicted. After meeting with the Kill Club, Libby, although still sure that Ben is the murderer, decides to try to make some cash from her family's grisly history by charging the Kill Club members to interview people who might have further information about the murders.”

Δεν θα μαρτυρήσω την πλοκή των βιβλίων σε καμία περίπτωση. Εγώ πάντα όταν διαβάζω αυτά τα βιβλία ψάχνω τον δολοφόνο από την αρχή. Εξάλλου αυτός είναι και ο σκοπός αυτών των βιβλίων, να σε ιντριγκάρουν… Αν και βρήκα από την αρχή προς μέση του βιβλίου «Αιχμηρά Αντικείμενα» τον ένοχο αυτό που συμβαίνει στον «Σκοτεινό Τόπο»  είναι υπεράνω υποψίας!!!!!! Πραγματικά σε όσους αρέσει αυτό το είδος συνιστώ ανεπιφύλακτα να τα αγοράσουν και να τα «ξεκοκαλίσουν» κυριολεκτικά και μεταφορικά! 

Καλή ανάγνωση λοιπόν!

Υ.Γ.1: Το site της Flynn είναι αυτό για όσους ενδιαφέρονται: 
Υ.Γ.2: Στα παρακάτω video η συγγραφέας μιλάει για τα δύο της βιβλία!!!
http://www.youtube.com/watch?v=JdEPgmwMnwQ
http://www.youtube.com/watch?v=SHuEV7QGxgE


Thriller Movies or Not?

Ok το παραδέχομαι φοβάμαι να βλέπω τρομακτικές ταινίες όμως εξακολουθώ να το κάνω! Ειδικά σήμερα με τι βροχή, τους κεραυνούς και το ρεύμα που μόλις έπεσε ήταν ό,τι καλύτερο!!! Αν δεν είχα και τη σκυλίτσα μου που φοβάται τους κεραυνούς και τα μπουμπουνιτά να μου κάνει παρέα μέσα στα σκοτάδια μια φρίκη θα την είχα φάει! Ο ουρανός έχει πάρει ένα περίεργο σκούρο καστανό χρώμα και η βροχή που πέφτει σε κάποιο αντικείμενο έξω από το παράθυρό μου αφήνει έναν ανατριχιαστικό θόρυβο! Αλλά μάλλον είμαι επηρεασμένη! Δεν μπορώ να πω ότι οι ταινίες που διαλέγω είναι τρομακτικές! Για τους φανατικούς του είδους μάλλον είναι γελοίες αλλά εμένα με τρομάζουν όπως και να έχει…  Πως είναι δυνατόν κάποιοι άνθρωποι να μην φοβούνται καθόλου αντιθέτως να είναι ευτελώς άνετοι όσο εγώ έχω κλειστά μάτια και είμαι κρυμμένη πίσω από το μαξιλάρι μου??? Έχω μια τάση να διαλέγω splatters  τελευταία αλλά φαντάζομαι θα μου περάσει για το καλό της ψυχικής μου υγείας… όχι τίποτε άλλο, δεν μπορώ να κοιμηθώ το βράδυ με το φως κλειστό… ο κλασικός παιδικός φόβος ότι κάτι είναι κάτι από το κρεβάτι μου!!!


Είναι περίεργο πάντως πως το cinema άλλαξε κατεύθυνση από τα άκρως για εκείνη την εποχή τρομακτικά, και επικά πλέον έργα του Alfred Hitchcock  σε ταινίες όπως το Saw και το Hostel.  Αν τα έβλεπαν αυτά οι cine fans του τότε πιστεύω θα είχαν οδηγήσει τους δημιουργούς των ταινιών αυτόν κατευθείαν στο ψυχιατρείο! 


Οι ταινίες που είδα εχτές και σήμερα είναι αυτές οι τρείς και δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα κιόλας και σίγουρα δεν θα τις πρότεινα απλά δεν είχα και τίποτα καλύτερο να κάνω και είπα να το ρίξω στις ταινίες…   



Το μόνο που έχω καταλάβει με τη μικρή μου εμπειρία σε αυτό το είδος είναι ότι συνήθως τα original ειδικά άμα είναι ξενόγλωσσα όπως τα Ιαπωνικά και τα Ισπανικά είναι πολύ καλύτερα από τα remake τους! Για παράδειγμα το Quarantine που είδα σήμερα είναι το Ισπανικό REC  το οποίο είναι σαφώς καλύτερο… Τώρα που το σκέφτομαι λίγα είναι τα αξιόλογα thrillers που έχω δει γενικά και αυτά αξίζουν ξεχωριστό post το οποίο μμμ.. μιας και έχω όρεξη θα το γράψω σε λίγο!!!

Υ.Γ. 1: Το καλύτερο site για να ενημερωθείτε για ταινίες, κριτικές, περιλήψεις και για άλλα τόσα είναι με διαφορά για εμένα το IMDb:


Υ.Γ.2:   Ένα link που βρήκα και μου φάνηκε χρήσιμο για να επιλέξω τις επόμενες ταινίες που θα δανειστώ είναι αυτό: